“Tuin vol tegels verstikt de stad” 

"  Je vraagt je bij het lezen van genoemd artikel (TCT 25.08.07) onwillekeurig af of huizen met tuinen in de toekomst voorbehouden moeten worden aan diegenen die een tuin op z’n waarde weten te schatten en als zodanig willen/kunnen gebruiken. En voor de tuin(groen)haters een woontoren, appartement, bovenwoning…?

Van een andere orde, maar zeker niet minder ingrijpend voor de woonomgeving: het verdwijnen van steeds meer groene “oases”. Stukjes veelal ongerepte grond binnen de bebouwde kom. Graslandjes  – al dan niet met een enkele koe, pony, schapen of ander (klein)vee. Kleine bosjes als domein voor vogels òf avontuurlijke speelplaats voor kinderen. Een natuurlijke uitlaatplek voor hond (en mens…). Een sloot hier en daar. 

Een voorbeeld? De Nijreesweg in Almelo. Eén van de toegangswegen naar het Nijreesbos. Komend vanaf de Bornerbroeksestraat, waan je je gelijk in een bijna landelijke omgeving. Niks strak stratenplan. Niks drempels of verkeersgeleiders. Een natuurlijke wegrand, zonder trottoir, mèt gras, en ja, ook brandnetels. Geen gepolijste tuinen of gemillimeterd gemeentegazon.  Een groene oase voor aan- en omwonenden.

Of dat zo blijft??

Almelo is – met recht – trots op z’n groene hart: kasteel, Kolkje, Gravenallee. Een visitekaartje voor de stad en zijn bezoekers. Toch is dat niet in de eerste plaats bepalend voor het woongenot van de gemiddelde (Almelose) inwoner. Zijn/haar directe woonomgeving is dat wèl. Waarom bijvoorbeeld anders een complete woonwijk in de vorm van een “Waterrijk” uit de grond stampen? (nota bene ten koste van landelijk buitengebied)

Moeten we er met al die bouwdrift niet voor blijven zorgen dat de stad blijft ademen? Dat niet elk stukje “braakliggende” grond tussen de bestaande bebouwing obsessief wordt dichtgebouwd/versteend?

Gun de stad z’n kleine, natuurlijke, avontuurlijke, oases. Want niet alleen de “tuin vol tegels” verstikt de stad. Ook het gebrek aan ruimte en uitzicht dreigt dat te doen. En nee, een woontoren lost dat niet op (…). “Leesbaarheid” van de stad is voor bezoekers, leefbaarheid voor inwoners. 

Vraag het bijvoorbeeld eens aan de oorspronkelijke bewoners van het gebied dat nu als Het Nijrees en Het Kollenveld bekend staat. Die ongevraagd – en zonder te verhuizen – van een landelijk gebied in een nieuwbouwwijk zijn beland. Weg groen, weg uitzicht, lang leve steen en beton.

De vraag moet misschien wel zijn:  wanneer is vol werkelijk vol?     

(en dit geldt uiteraard niet exclusief voor Almelo)  "